یادت باشد، این قدمِ اول، از یک سفر طولانیست.
تو باید بنویسی و بنویسی. نوشتن هم مانند هر کاری، نیاز به تمرین و استمرار دارد.
نویسندگی‌ هم رشد می‌کند. آن وقت است که می‌بینی، روز به روز در استفاده از کاغذ حریص‌تر و خساست بیشتری به خرج می‌دهی و به همان نسبت خط‌ات ریزتر می‌شود.

بخشی از سخنان یک نویسنده به من، آن زمان که در آغاز مسیر نوشتن بودم و متنی را برایشان فرستادم تا بدانم نظرشان راجع به متنم چیست. خواستم بگویم هر چقدر که زمان می‌گذرد، بیشتر به حرف‌هایشان می‌رسم.

پ.ن: من همچنان در آغاز مسیر نوشتن هستم.

✍️بهاره عبدی