از نظر من، دنیای هر انسانی شبیه زخم بزرگی‌‌ست که هر لحظه قسمتی از آن سر باز می‌‌کند و نیازمند ضماد، و ما به عنوان یک انسان، تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این است که ضماد بر ضماد نهیم.
موسیقی، کتاب‌خواندن، نوشتن، رابطه‌ی خوب داشتن و یا هر چیز لذت‌بخش دیگری، همه به مانند ضمادی هستند که برای مدتی نمی‌گذارد دردمان بگیرد!
یادداشت روزانه ۱۳
به اشتراک بگذارید
اشتراک گذاری در facebook
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در twitter
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در linkedin
پست های مرتبط
دسته‌ها
- آنچه از زندگانی آموختهام (7)
- اندر باب نوشتن (7)
- تکههایی از کتابها (1)
- توصیههای نویسندگان به من (2)
- جرعهای خاطره (3)
- جملات قصار (8)
- خاطرات (1)
- خواب و رویا (5)
- داستان کوتاه (10)
- داستانک (22)
- سبک جدید زندگی (13)
- شعر (19)
- شعر کوتاه (15)
- طنز (8)
- عکس نوشته (30)
- فیلم (1)
- کاریکلماتور (11)
- کتابخوانی (1)
- ماجراهای آقای پستچی (2)
- مخلفات (4)
- معرفی کتاب (56)
- مینیمالهای من (18)
- نامهها (4)
- هایکو (4)
- یادداشت روزانه (17)
آخرین دیدگاه‌ها