هفت شبانه‌روز بود خواب می‌دید هفت کوزه‌ای که به هفت چشمه می‌برد، به جای آب، خون در آن پر می‌شود و هفت‌بار که کوزه‌ها می‌شکنند، آب چشمه‌ها دوباره برمی‌گردد

صدایم که می‌زنی، میان آسمان پیدایم کن جایی کنار پرندگان ✍️بهاره عبدی

برگ بر آب من میان زندگی این دو معلق ✍️بهاره عبدی

هر بار ماهی دریا را می‌بوسد من تنت را این چنین ✍️بهاره عبدی

در ساعت یازده شب چهارشنبه‌ی آن هفته، جن در آقای «مودت» حلول کرد. _____________________ همین چند خط آغازگر کتاب، همراه با آیه‌ی «فَبَشِر هم بعذاب الیم» که در آغاز

امروز آقای صیادی اومده دم در، یه بسته کوچیک که یه ورش باز شده بهم داد. اینکه نشر ماهی، قطع کتاباش کوچیکه، کار دست آدم میده. گفتم: این گوشه