روز قلم، به وقت نوشتن

من ئەبم به با و ته‌واو دار و گیاکان تێرمه سەماع
ئەبم به باران و له هەورەکان، ئارام ئارام دێمه خوارۆ ،شه‌پۆل ئه‌ده‌م و زه‌وی له خەو هەڵئەسێنم
ئه‌بم به خۆڵ و تەپ و تۆز هەڵ ئه‌خەم له شار و دشت و ئاواییەکان
ئه‌بم به ئاگر و گڕ ئەخەمە ناوو چڵە وشکەکان و ئاگریان ئه‌دەم و گیان ئه‌خەمه جەستەیان
من ئەبم به باڵنده ته‌ژوو
باڵ ئه‌گرم بۆ دورترین رێگه که چاو نایبینێ بەڵام لە خەیاڵ دیارە
هه‌ور و هه‌تاو جێ تێڵم
ئازاد باڵ ئه‌گرم و ئه‌بمە هیچ
ئەو کاته که ئەنوسم.
✍️به‌هاره عه بدی

ترجمه فارسی:
باد می‌شوم و تمام درختان و گیاهان را به رقص در می‌آورم
باران می‌شوم و از ابرها، آرام آرام می‌ریزم و با موج‌هایم زمین خواب آلود را از خواب بیدار می‌کنم
خاک می‌شوم و گرد و خاک در شهر، دشت و آبادی‌ به راه می‌اندازم
من آتش می‌شوم و شراره‌ام را به جان شاخه‌های خشک می‌‌اندازم و جان تازه یشان می‌بخشم
من پرنده‌ی تیز پر می‌شوم
پرواز می‌کنم به دورترین راه که چشم آن را نمی‌بیند اما خیال آن را می‌بیند
ابر و خورشید را جا می‌گذارم
آزاد و رها پرواز می‌کنم، نیست و هیچ می‌شوم
آن زمان که می‌نویسم.
✍️بهاره عبدی
پ.ن: چهار عنصر کائنات در من متجلی می‌شوند وقتی می‌نویسم🤩

به اشتراک بگذارید
اشتراک گذاری در facebook
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در twitter
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در linkedin
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *