دیروز با دوستم شیوا که قدم می‌زدیم، چند پیرمرد را دیدیم که دور هم جمع شده بودند و بحث می‌کردند. شیوا از من پرسید به نظر تو، آدم زمانی

امروز صبح، زودتر از همیشه بیدار شدم. پتو را کنار زدم اما حس کردم باز خوابم می‌آید. هوای اتاق گرم بود. بالشم را برداشتم و به سمت در اتاق

بگذار بخوابم و همیشه خواب توتهای وحشی را ببینم و تن سرد گلگون شده ی دیوار را و نبینم پیچک، خشکیده بر دیوار و ببینم دوباره به دیدارم نیامده‌ای

دوست شاعری که دارم از ایشان شعر می‌آموزم به من گفتند، برای شروع تحلیل شعر، شعرهای شهرام شیدایی را بخوانم. قبلن هم به من توصیه کرده بود و من

امروز به این نتیجه رسیدم که نه‌ تنها دیگر حوصله‌ی بحث کردن راجع به هیچ چیز را با آدم‌ها ندارم بلکه، نمی‌توانم هیچ گونه بحثی از آن‌ها را حتا