داشتم کتاب می‌خواندم. مگسی یکهو تلپ شد روی کتابم. تمرکزم رفت روی حرکات دستش. انگار صابونی را از روی کتابم برداشت و کف سرش را مدام با دو دست،

به عقیده‌ی من شکرگزاری بسیار آسان‌تر از ناشکریست؛ زیرا شکرگزاری دیدن چیزهایست که، هست و می‌بینیم اما ناشکری دیدن چیزهایست که نیست و نمی‌بینیم. پس دیدن نبوده‌ها بالطبع دشوارتر

دیشب خواب نانوایی را دیدم. روز و شبش را نمی‌دانم اما لامپ‌ها روشن بود. البته لامپ‌ها را هم ندیدم، از فضای زرد نانوایی فهمیدم که لامپ‌ها زرد هستند. عرض

نامه‌ای کوتاه به باران خواهرزاده‌ی نازنینم باران گیان! از زمانی که پا به این جهان مجهول گذاشته‌ای، تا به اکنون که چهار سال سن داری، من به آن می‌اندیشم