تازه نوشته ام داغ بخوانید

کجای زندگی هستم؟

در برهه‌ی از زندگی‌ به سر می‌برم که دقیقن نمی‌دانم کجای راهم. انگار در وسط کتاب جهان گیر افتاده‌ام؛ صفحه‌ی که نه به جلو ورق می‌خورد، نه توانایی این

اینستاگرام با مغز من چه کرده؟!

دیروز تلویزیون از یکی از روستاهای کشور، مستندی را پخش می‌کرد. مستندی که در آن چهره‌ آدم‌ها کاملا معمولی بود. بدون هیچ فیلتری، با جوش و لک‌های طبیعی، اما

شعر «جام من چرا همیشه‌ خالی‌ست؟»

روز می‌گذرد، شب می‌گذرد بی هیچ هیچ پاره‌ای وصله‌ی تنم نمی‌شود اینجا پر از سکوت سرد سرودن است جای لبخند روی لبانم خالی‌ست دوست داشتن غباریست روی گل گل