شوخی با واژه‌ها

رمان«جمشید خان عمویم که باد همیشه او را با خود می‌بُرد» نوشته‌ی «بختیار علی» که «مریوان حلبچه‌ای» آن را ترجمه و نشر نیماژ آن را چاپ کرده است. کتابی

زنی مشغول نماز خواندن بود، و مادر شوهر پیرش داشت پشت سر او، با پسرش حرف می‌زد. زن نمازش را که تمام کرد، آمد و کنارشان نشست و گفت:

زندگی خوابیست، در دل یک بیداری بزرگ! ✍️بهاره عبدی

زنگ تفریح که زد شد، آمد دفتر مدرسه و خودش را روی صندلی کناریم کوبید و نشست. اطراف را پایید و گفت: دیدی پسر زردنبو چگونه موهایش را مدل

دو طرف کله‌‌اش تاسش، دسته‌ای از موهای سفید فِر چسپیده بودند که عرق، لای آن‌ها برق می‌زد. فرمان را محکم گرفته بود و قوز پشتش نمی‌گذاشت خوب به صندلی