قبلن هم در یکی از یادداشت‌هایم گفته بودم که، با همه چیز حرف می‌زنم. البته بهتر است بگویم همه چیز با من حرف می‌زند. حتی اشیا بی‌جان. امروز به

تجربه من از خواندن کتاب: در ابتدا فکر نمی‌کردم اینقدر از این کتاب خوشم بیاید، اما دو صفحه اولش را که خواندم، کشش داستان مرا تا آخر ماجرا کشید‌.

شوخی با واژه‌ها

رمان«جمشید خان عمویم که باد همیشه او را با خود می‌بُرد» نوشته‌ی «بختیار علی» که «مریوان حلبچه‌ای» آن را ترجمه و نشر نیماژ آن را چاپ کرده است. کتابی

زنی مشغول نماز خواندن بود، و مادر شوهر پیرش داشت پشت سر او، با پسرش حرف می‌زد. زن نمازش را که تمام کرد، آمد و کنارشان نشست و گفت: