یادت باشد، این قدمِ اول، از یک سفر طولانیست. تو باید بنویسی و بنویسی. نوشتن هم مانند هر کاری، نیاز به تمرین و استمرار دارد. نویسندگی‌ هم رشد می‌کند.

۱_شب روزگار آسمان را سیاه کرد. ۲_آنقدر خاکی‌ست که مجبور می‌شود هر بار خودش را بتکاند. ۳_ژله از سرما به خود لرزید. ۴_آینه حرف‌هایم را بر عکس برداشت می‌کند.

وقتی در اقیانوس کتاب‌های نخوانده غوطه‌ور می‌شوم!

از بین تمام غذاها، از خورشت بامیه خوشم نمی‌آید. نه اینکه نخورم. میخورم اما، کم. غذای آن روز را نخورده حساب می‌کنم. به مادرم هم نمی‌گویم خوشم نمی‌آید. طفلی

شوخی با واژه‌ها. شب از دوری خورشید، رخت سیاه به تن کرد. ✍️بهاره عبدی

با خود گفتم، چرا اکثر نویسندگان*، هنر عکاسی را هم دوست دارند. جدای از اینکه تمام هنر‌ها با هم پیوندی ظریف دارند، من ارتباط میان این دو هنر را