از آنجا که این کتاب را عباس معروفی نوشته بود، با خود گفتم، باید کتاب خوبی باشد اما وقتی آن را خواندم، موضوع داستان همان چیزی نبود که تصور

روبروی من و مادرم نشسته بود. خیال کردم دارد از عروسک دخترش حرف می‌زند، یا شاید از شی‌ پلاستیکی‌‌ای که توی تلوزیون دیده بود. میمیک صورتش طوری بود که

بیش از یک هفته است که اینستاگرامم را حذف کرده‌ام. حس می‌کردم مغزم از اینستا و محتواهای مزخرفش پر شده بود.‌ صد البته که همه‌ی محتوها بد نبودند اما

  این کتاب ترجمه‌ی بسیار خوب و روانی دارد( ترجمه توسط محمد قاضی). با اینکه داستان در بعضی جاها حوصله‌‌سر‌بر بود اما، این موضوع چیزی از مضمون زیبایش برایم