گفتی برو برو یادت باشد، دل من را بردی بردی اما نگهش دار کنارت به تو گفتم دل من راضی نیست که تو باشی تنها گفتی اما برو، این

آدم نصفه و نیمه‌ای هستم. انگار نافم را از وسط بریده‌اند.‌ نه یک سانت آن‌ورتر نه یک سانت این‌ورتر. اصلن خداوند من را وسط آفرید. باید اسمم را وسطه

یادم نمی‌آید از چه زمان اما، می‌دانم که خیلی وقت بود که دنبال گم شده‌ای می‌گشتم که برایش حرف‌هایم را بزنم. خودم هم نمی‌دانم چه حرف‌هایی، فقط می‌دانستم حرف‌های

بچه که بودم، تیله‌ها را خیلی دوست داشتم. وقتی تیله‌ای را میان انگشت اشاره و شستم می‌گرفتم و با یک چشم به دنیای رنگارنگ و وهم‌آلود تیله نگاه می‌کردم،

تازگی‌ها یادگرفته‌ام که وقتم را صرف شناخت آدم‌ها نکنم. مدتی باهاشان که نشست و برخاست می‌کنم، خودشان می‌گویند چه هستند و دوست ندارند چه باشند، و من به‌تدریج می‌فهمم