چهل و یکمین امروز بعد از خواندن سه فصل از سینوهه، حوصله‌م سر رفت و گذاشتمش کنار. دلم داستان می‌خواست. راستش این مدت کتابهای تقریبن حجمی خوانده بودم بنابرابن

باید اسمم را ابن ‌المشاغل می‌گذاشتند؛ البته بنت المشاغل بهتر است. به اندازه‌ی نادر ابراهیمی من حرفه و شغل عوض کرده‌ام. از هر کدامشان هم که بیرون آمده‌ام، خدا

گاهی آدم‌ فکر می‌کند مسئله یا حسی را که نسبت به چیزی دارد، تنها مختص اوست و همین موضوع سبب می‌شود که او این مسئله را شخصی‌سازی کرده و

دیروز با دوستم شیوا که قدم می‌زدیم، چند پیرمرد را دیدیم که دور هم جمع شده بودند و بحث می‌کردند. شیوا از من پرسید به نظر تو، آدم زمانی