صبح زود یکی از همسایه‌ها، زنگ در خانه‌یمان را زد.  با پدرم کار داشت. از آنجا که این روزها نه صبح از خواب بیدار می‌شوم، خوابم به‌هم ریخت. زورکی

مغازه کفش‌فروشی شلوغ بود. باید چند نفر را کنار میزدی تا کفش مورد نظرت را پیدا می‌کردی. از دور داشتم به کفش‌ها و آدم‌هایی که سرشان را برده بودند

پی‌ات می‌گردم میان واژه‌های ناتمام میان آوار نافرجامی‌ها میان شبی که تا گشتم روز شد و به من خندید من قهقه‌ی سرد روزگار را شنیدم زمانی که دیوانه‌وار چنگ

از آنجا که‌این روزها بیش از پیش به نمایشنامه‌خوانی علاقه‌مند شده‌ام، صبح که از خواب بیدار شدم، کتاب ” زندگی خصوصی” جناب آقای “حمید امجد” را یک نفس خواندم

کل امروزم را در کنار کتاب” کلاهی که پس معرکه ماند” گذراندم و ساعت ۱ امشب، آن را تمام کردم. اولین بار، نام کتاب‌های آقای “محمد کشاورز” را در

بعضی داستان‌ها را که می‌خوانم، با خودم می‌گویم کاش من آن را نوشته بودم. داستان کوتاه “پدربزرگ” نوشته‌ی “آلدو پالاتزسکی” ایتالیایی از این دسته بود. داستان در عین سادگی