آقای شکوهی عزیز امروز زاد روزتان است، ۲۶ اسفند ماه. آنچه را که در سخن نمی‌گنجد در قالب نامه برایتان می‌نویسم. دقیقن یادم می‌آید سال ۹۹ بود که با

۱_ وقتی عصبانی هستید صحنه را ترک کن. ۲_ پشت سر هیچ کدام از همکارهایت با همکار دیگر صحبت نکن. ۳_ هیچ کسی را نمی‌توانی تغییر دهی، پس فقط

به یادت آه می‌کشم و نبودت را با خیالت روشن می‌کنم هی تو را دم می‌کنم هی باز می‌دمت و ریه‌هایم از تو پر می‌‌شوند و اکسیژن را به

آی بی‌کلاه با آی با کلاه بحث‌شان شده بود. آی بی‌کلاه می‌گفت، کلاهی که روی سر توست باید برای من می‌بود. آی با کلاه هم که زیر بار نمی‌رفت

از نظر من، دنیای هر انسانی شبیه زخم بزرگی‌‌ست که هر لحظه قسمتی از آن سر باز می‌‌کند و نیازمند ضماد، و ما به عنوان یک انسان، تنها کاری

شخصیت برونگرا و درونگرای مطلق وجود ندارد.‌ همه درجاتی از درونگرایی و برونگرایی را دارند اما گاهی یکی از آن‌ها به میزان بیشتری در فرد نمود پیدا می‌کنند. من