روز قلم، به وقت نوشتن

من ئەبم به با و ته‌واو دار و گیاکان تێرمه سەماع
ئەبم به باران و له هەورەکان، ئارام ئارام دێمه خوارۆ ،شه‌پۆل ئه‌ده‌م و زه‌وی له خەو هەڵئەسێنم
ئه‌بم به خۆڵ و تەپ و تۆز هەڵ ئه‌خەم له شار و دشت و ئاواییەکان
ئه‌بم به ئاگر و گڕ ئەخەمە ناوو چڵە وشکەکان و ئاگریان ئه‌دەم و گیان ئه‌خەمه جەستەیان
من ئەبم به باڵنده ته‌ژوو
باڵ ئه‌گرم بۆ دورترین رێگه که چاو نایبینێ بەڵام لە خەیاڵ دیارە
هه‌ور و هه‌تاو جێ تێڵم
ئازاد باڵ ئه‌گرم و ئه‌بمە هیچ
ئەو کاته که ئەنوسم.
✍️به‌هاره عه بدی

ترجمه فارسی:
باد می‌شوم و تمام درختان و گیاهان را به رقص در می‌آورم
باران می‌شوم و از ابرها، آرام آرام می‌ریزم و با موج‌هایم زمین خواب آلود را از خواب بیدار می‌کنم
خاک می‌شوم و گرد و خاک در شهر، دشت و آبادی‌ به راه می‌اندازم
من آتش می‌شوم و شراره‌ام را به جان شاخه‌های خشک می‌‌اندازم و جان تازه یشان می‌بخشم
من پرنده‌ی تیز پر می‌شوم
پرواز می‌کنم به دورترین راه که چشم آن را نمی‌بیند اما خیال آن را می‌بیند
ابر و خورشید را جا می‌گذارم
آزاد و رها پرواز می‌کنم، نیست و هیچ می‌شوم
آن زمان که می‌نویسم.
✍️بهاره عبدی
پ.ن: چهار عنصر کائنات در من متجلی می‌شوند وقتی می‌نویسم🤩

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *