صدای تلوزیون را شنیدم که مجری از مهمان برنامه پرسید “اگر قرار باشد به سفره‌ی هفت سین، سین دیگری اضافه کنید چه چیزی را اضافه می‌کردید؟
با خودم گفتم من چه سینی می‌گزیدم؟ از بین تمام واژه‌هایی که توی مغزم پرسه می‌زدند، یقه‌ی سکوت را گرفتم و کشاندمش پای سفره‌ی هفت سین.
با خودم گفتم همیشه لازم نیست آدم به همه چیز واکنش نشان دهد. گاهی لازم است سکوت کنیم و نظارگر باشیم تا حرف‌ها و حتا الهامات را دریافت کنیم.

تمرین سکوت را خیلی وقت است انجام می‌دهم و گاهی وسط حرف‌هایم پشیمان می‌شوم از حرف زدن. واقعن اکثر حرف‌ها بیهوده‌اند!
✍️بهاره عبدی