زنی مشغول نماز خواندن بود، و مادر شوهر پیرش داشت پشت سر او، با پسرش حرف می‌زد.
زن نمازش را که تمام کرد، آمد و کنارشان نشست و گفت: مادر، تو را به خدا، این حرف‌ها چه بود که پشت سرم زدی؟
پیر زن یک هو دستانش را بر سرش کوبید و گفت: ای خاک عالم بر سرم. مگر آدم در حال نماز خواندن هم، می‌شنود؟!
✍️بهاره عبدی
داستانک«خاک عالم»
به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط
آرشیو نوشته ها
- کاریکلماتور بامزه
- کارها، ناتمام می‌مانند تا نمیریم!
- شعر کوتاه تنهایی
- کاریکلماتور یلدایی
- مانیفست شعر
- کاریکلماتور لوازم التحریری
- معرفی کوتاه کتاب “جستارهایی در باب عشق” نوشته‌ی “آلن دوبان”
- به همین سادگی
- آدم‌های مهربان، متوقع‌ترند!
- دوست دارم از چه موضوع‌هایی حرف بزنم؟
- نامه‌ای کوتاه به آقای شاهین کلانتری مدرس نویسندگی
دسته‌ها
- آنچه از زندگانی آموختهام (9)
- اندر باب نوشتن (7)
- تکههایی از کتابها (1)
- توصیههای نویسندگان به من (2)
- جرعهای خاطره (3)
- جملات قصار (9)
- خاطرات (1)
- خواب و رویا (5)
- داستان کوتاه (10)
- داستانک (22)
- دربارهی من (1)
- سبک جدید زندگی (13)
- شعر (21)
- شعر کوتاه (17)
- طنز (8)
- عکس نوشته (34)
- فیلم (1)
- کاریکلماتور (18)
- کتابخوانی (3)
- ماجراهای آقای پستچی (2)
- مانیفست (1)
- مخلفات (4)
- معرفی کتاب (62)
- مینیمالهای من (19)
- نامهها (5)
- هایکو (4)
- یادداشت روزانه (35)
آخرین دیدگاه‌ها