می‌گویم دریا دریا موجی می‌شود می‌گویم ابر به سرم می‌بارد می‌گویم غنچه در دستانم گل می‌دهد اما وقتی می‌گویم «تو»، تمام جهان برایت به پا می‌خیزد ✍️بهاره عبدی

باران خاک را بوسید و محو شد شبنم، برگ را بوسید و افتاد من، تو را بوسیدم و پر گرفتم ✍️بهاره عبدی

توی اتاق دمر خوابیده‌ام. آفتاب از پنجره‌ی اتاق سرک کشیده و روی فرش لم داده. وقتی دلم می‌گیرد، انگار وسایل اتاقم زودتر از من میفهمند. مثلن همین خودکار که

راهم را از تو کج می‌کنم این‌بار اگر آمدی کوچه‌ی علی چپ بن‌بست پشیمانی ✍️بهاره عبدی

تلفن قدیمی را از کشوی میزش برداشت. _ الو مادر بزرگ ! _ امشب دلم خیلی گرفته، از اون دل گرفتنا که خودتم نمی‌دونی دلیلش رو. کسی نیس باهاش

فرشته مسئول شکل دادن هیبت انسانی بودند. خدا به آنها فرمان می‌داد که هر قطعه را کجا بگذارند. عین جور کردن یک پازل چند بعدی. آن دو فرشته فرمان