دڵتەنگی… دڵتەنگی، تۆ چیت؛ کە هەموو ئاوازەکان، هەموو چیرۆکەکان،

دلم پوست می‌اندارد لایه‌به‌لایه خوشی‌ها را از تن درمی‌آورد

الهی… در شگفتم که می‌دهی به بنده‌ات آنچه را

هر بار ماهی دریا را می‌بوسد من تنت را

تقدیم به استاد «سیروس نوذری» بزرگوار، که به تازگی

ای طبیعت ای خدای پنهانِ پشت برگ‌ها به تو

روز می‌گذرد، شب می‌گذرد بی هیچ هیچ پاره‌ای وصله‌ی

دختر بچه می گوید : آن کاسه ها را