آه! ای برگ آویخته بر شاخه‌ی درخت تو ماندگارتری

نیامدی و باغ دیدگانم به انتظار فصل رسیدنت خشکید

به من نگاه کن می‌خواهم قابی از چشمانت را

از خیالت پُر شده‌ام از سرو نت لبریز اینجا

تا دیر نشده با من حرف بزن برایم از

باران خاک را بوسید و محو شد شبنم، برگ

راهم را از تو کج می‌کنم این‌بار اگر آمدی

لبخند که می‌زنی طعم بوسه می‌گیرد لبانم ✍️بهاره عبدی