هر روز
از چشمانت شعر برمی‌دارم
و پاسبان
هر بار که می‌خواهد محکومم کند
چشمانت را می‌بیند و
آزادم می‌کند
✍️بهاره عبدی
شعر کوتاه
به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط
آرشیو نوشته ها
- یادداشتی بر کتاب “همسایه‌‌ها” اثر “احمد محمود”
- یادداشتی بر اعتماد
- یادداشت روز، از تمام چسپ‌ها رازی‌ام!
- یادداشت روز، پناهندگی کتابم
- معرفی کتاب “آب دوغ” از “بهاره عبدی”
- کاریکلماتور مرگ و زندگی
- خلیدن در پوست نویسنده
- آهستگی
- خلاصه فیلم “سرگیجه” از “آلفرد هیچکاک”
- خلاصه فیلم “معصوم”
- خلاصه‌ی “شب‌های روشن” از داستایفسکی
دسته‌ها
- آنچه از زندگانی آموختهام (10)
- اندر باب نوشتن (8)
- تکههایی از کتابها (1)
- توصیههای نویسندگان به من (2)
- جرعهای خاطره (3)
- جملات قصار (9)
- خاطرات (1)
- خواب و رویا (6)
- داستان کوتاه (10)
- داستانک (22)
- دربارهی من (1)
- سبک جدید زندگی (13)
- شعر (21)
- شعر کوتاه (18)
- طنز (8)
- عکس نوشته (36)
- فیلم (3)
- کاریکلماتور (19)
- کتابخوانی (3)
- ماجراهای آقای پستچی (2)
- مانیفست (1)
- مخلفات (4)
- معرفی کتاب (66)
- مینیمالهای من (19)
- نامهها (5)
- هایکو (4)
- یادداشت روزانه (44)
آخرین دیدگاه‌ها