«هنر ظریف بی خیالی» نوشته‌ی مارک منسون، کتابی که بر خلاف عنوانش، هرگز نمی‌گوید که بی‌خیال همه چیز باش، بلکه می‌گوید چگونه از بین مسائل زندگی مهمترین مسائل را انتخاب و از بقیه صرف نظر کنیم. اصلا چیزی به عنوان اهمیت ندادن وجود ندارد. ما حتی اگر به هیچ چیز هم اهمیت ندهیم باز ما به چیزی اهمیت داده ایم.

🌸آنچه من از این کتاب آموختم:

☘ما در زندگی به بسیاری از مسائل اهمیت می‌دهیم و به بعضی مسائل هم اهمیت نمی‌دهیم و همان اهمیت ندادن‌ها هستند که زندگی ما را تغییر می‌هند‌.

☘ما چون دیر یا زود می‌میریم، در این فاصله باید واقعا به مسائلی اهمیت بدهیم که مهمتر هستند.

☘ما هیچ وقت از مشکل‌ها رهایی پیدا نمی‌کنیم چون وقتی فردی هیچ مشکلی ندارد، ذهن به صورت خودکار یک مشکل را می سازد! یعنی مشکلات هرگز تمام نمی‌شوند، یا فقط نوعشان فرق می‌کند یا بزرگتر می‌شوند.

☘حل کردن یک مشکل، مشکل دیگری را ایجا می‌‌کند پس هیچ وقت یک زندگی بدون مشکل وجود ندارد. ما باید دنبال یک زندگی با مشکلات خوب باشیم.

☘شادی واقعی زمانی ایجاد می‌شود که مشکلات را حل کنیم و به دنبال آن منتظر یک مشکل دیگر شویم تا آن را حل کنیم.

☘همانطور که احساس مثبت لازم است، احساسات منفی نیز لازم هستند. احساسات منفی به ما هشدار می‌دهند که مسیرت را عوض کن، پس درد هدفمند است.

☘ذی حق بودن یعنی اینکه ما ممکن است مشکلاتی داشته باشیم که قابل حل نباشند، پس ضمیر ناخودآگاه ما به ما القا می‌کند که ما منحصر به فرد ناقص هستیم بنابراین به خود اجازه می‌دهیم برای جبران این نقص هر کاری را انجام دهیم اما حقیقت این است که هیچ چیزی به عنوان مشکل شخصی وجود ندارد و احتمالا میلیون‌ها نفر اکنون یا در زمان گذشته همان مشکل را داشته اند.

☘در مورد پیاز خود آگاهی یادگرفتم که، خودآگاهی مانند پیازی است با لایه‌های چند گانه و هر چقدر بیشتر پوست آن را می‌کنیم و به لایه‌های داخلی می‌رسیم بیشتر اشکمان در می‌آید چون برای زمانهایی که از دست داده ای گریه می‌کنی.

☘راجع به ارزشهای مزخرف فهمیدم که یکی از آنها «همیشه کار رو صحیح انجام بده»، چون ما ارزش را بر صحیح انجام دادن کارها گذاشته ایم فرصت یادگیری از اشتباه را از خودمان می‌گیریم.

☘پذیرش اینکه ما دو حس مثبت و منفی را داریم و پذیرش احساسات منفی بسیار مهم تر از آن است که برای داشتن حس مثبت بکوشیم زیرا انکار کردن احساسات منفی منجر به تجربه‌ی احساسات منفی به مراتب عمیق‌تر می‌شود و شانس حل کردنشان را از خودمان می‌گیریم. احساسات منفی جز ضروری

☘همیشه نباید فکر کنیم اول باید به ما الهامی شود بعد عمل کنیم، در اینجا یاد می‌گیریم اگر عمل کنیم می‌توانیم به الهام هم برسیم. پس همیشه “یک کاری کن حتی کوچک.”

☘رشد یک فرایند تکرای و بی پایان است. یعنی ما با یادگرفتن مسائل جدید از غلط به درست نمی‌رویم بلکه به کمتر غلط می‌رویم و ما همیشه به تکامل نزدیک می‌شویم اما به خود تکامل نمی‌رسیم.

☘شکست مفهوم نسبی دارد.
وجود مشکل لازمه‌ی زندگی است زیرا بدون مشکل به پوچ‌گرایی نزدیک می‌شویم.

خلاصه که از این کتاب آموختم که، به مسائل مهمتر اهمیت بدهم چون ما انسانیم و محکوم به مرگ، مشکلات هیچ وقت پایان ندارند و همیشه مشکلی وجود دارد، مسیر حل مشکلات است که شیرین است با حل یک مشکل، مشکل بعدی آغاز می‌شود، از دل درد است که شادی زاده می‌شود و« پذیرش را به من آموخت حتی زمانی که از درون مقامت کنیم.»

✍بهاره عبدی
پ.ن: مطالب بیشتری در این کتاب بود اما اصلی ها را نوشتم.